My- ludzie
którzy nawet w tłumie
czują się samotni
My- przerażeni przemijaniem
upojeni desperacją
pragniemy kochać
I choć uznawani
za zbyt efemerycznych
z lwimi sercami w piersiach
walczymy o choćby
jeden dzień
-Ewelina Duda
którzy nawet w tłumie
czują się samotni
My- przerażeni przemijaniem
upojeni desperacją
pragniemy kochać
I choć uznawani
za zbyt efemerycznych
z lwimi sercami w piersiach
walczymy o choćby
jeden dzień
-Ewelina Duda
Super wiersz jak zawsze daje do myślenia ciekawe spojrzenie na zakochanych którzy robią wszystko aby ich miłość przetrwała.Czasem bywa że są niezauważeni/niewidzialni.
OdpowiedzUsuńJesteśmy kropelką w morzu czasu,a jednak każdy chciałby kochać i być kochanym-pięknie
OdpowiedzUsuńJesteśmy stworzeni do kochania i cieszy desperacja,z jaką walczymy o ten choćby jeden dzień.Niemniej przerażenie przemijaniem,faktycznie nigdy nie była tak "na fali",jak dziś.Każde słowo wyważone i na swoim miejscu.Pokora i prostota sľowa czynią cuda w naszych sercach...
OdpowiedzUsuń