Anoreksja
Mym umysłem zawładnęła
moją dusze odebrała.
Gdy się budzę wcześnie z rana
muszę sprawdzić czy jestem jej oddana
Czy jest ze mnie dumna?
Czy jestem czegoś warta?
Moja przyjaciółka
skrzydłami mnie okrywa
nie pozwoli mnie zniszczyć
niszcząc mnie od środka.
Ja się jej poddałam
za bardzo zaufałam
jestem nieszczęśliwa
lecz moje ciało
już się tłuszczem nie zakrywa.
-Ewelina Duda
---------
Wkrótce pojawi się mój nowy tomik poetycki.
ZAKAZANY ŚWIAT.
Serdecznie zapraszam do zakupu.
Cena 19, 50 zł
Zamówienia:
www.wydawnictwo-astrum.pl
mail:astrum@astrum.wroc.pl
Ten wiersz można czytać w nieskończoność i rozmyślać nad ludzkimi ułomnościami.Pięknie ujęłaś poddanie się tej chorobie w którą wpadają co niektórzy.
OdpowiedzUsuńPrawie Ci się zrymowało w paru miejscach.Inna szata grafoiczna,rozciągniêcie tekstu,zmusza do zastanowienia.Świetnie wyczucie uwikłsnia i nieszczęścia...
OdpowiedzUsuńNie pisz więcej w ten sposób
OdpowiedzUsuńLub gdy jednak bardzo chcesz
Zwróć uwagę czy to wiersz
Opisałaś oczywistą oczywistość
Osobiście nie lubię lania wody
Lubie grę słów, rozbudzanie wyobraźni
A nie sztuczne rozciąganie tekstu
Nie traktUJ tego jak krytykę
Ale konstruktywną ocenę
Wytykajacą złą formę
I ogolnie odwalenie chałtury
Piękny wiersz ,bardzo trafiony gdyż tyle kobiet ,dziewcząt boryka się z tą chorobą która nadal mimo 21 wieku jest tematem tabu .
OdpowiedzUsuń