„Uścisk wspomnień”
Opuszczając spychasz poukładanie
Z nietrwałej deski emocji
Wpadając bezbronnie w uścisk wspomnień
Zanurzam się w wyziębionych lochach szlochu
Przeglądając album z lamką księżyca
Wołam roześmiane gwiazdy
Do oddania się chwili
Szybki ruch otrzeźwienia
Zmiata niewinny strup czasu
Powierzając wszystko początkowi
W ciemny dzień
Wyśniłam zapomnienie
Handlujące z błogością chaosem
Duszący brak
Boleśnie ściskając żebra
Nie pozwala na drgnięcie serca
Oczyszczającego sine tętnice
Błagając o litość
Wyniszczoną psychikę
Skazuję Siebie
Na nieskończone czekanie
-Lily Rose
Miłość daje wiele bólu, ale również wiele szczęścia, ale czym byłoby szczęście jeśli po jego stracie nie będzie bólu? Piękny <3
OdpowiedzUsuńWspaniale oddałaś uczucie żalu i tęsknoty za ukochaną osobą,która była dla nas kiedyś wszystkim.
OdpowiedzUsuńCudnie napisałaś ten wiersz ,oddałaś w nim wszystko to co chciałabym wypowiedzieć.Mimo upływu lat tęsknota za bliską osobą zawsze jest taka sama.Ale czym byłaby miłość i szczęście jeśli niema w niej kszty żalu i rozpaczy ? byłaby jak pył na wietrze niczym ...Ewelinko ogromne dzięki za tak cudny wiersz,PIĘKNY!!
OdpowiedzUsuńTen komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuń