„Szum”
Idąc coraz ciaśniejszym korytarzem
Z barku popycha szum
Przysypiający bladym światłem
Bezwstydnie znający smak uciech
Ludzkiej niedoli
Znienawidzone ataki paniki
Zbyt zmęczone na odwiedziny
Podpalają skrawek koszmaru
Odrobina ulgi otrzymana w prośbie
Biega nieprzerwanie po gościach
Zostawiając za sobą
Wykończone spojrzenie
Uschniętych powiek
Łatwiej chwycić słońce
Unikając zetknięcia się
Z żalem spełnionego marzenia
Osiągniętego z dobrym zamiarem
Boleśnie ubierającego Cię w zawiść
Czując rozłamujące się lustro
Na miliony zakrwawionych kawałków
Jak niewinne żebra
Błagalnym tonem proszę o koniec
Świat rozmazany w absurdzie
Zaczyna wiercić się w błocie
Z którym tak łatwo mnie zrównałeś
By sięgnąć wdechem zapomnienia
-Lili Rose
Płacz i szczęście. Uwalnia całe emocje. Mówi o krzywdzie człowieka, którą doznał od innego człowieka. To smutne, że tak naprawdę to my krzywdzimy siebie nawzajem.
OdpowiedzUsuńNiesamowity wiersz.Wspaniale rozwinęłaś temat opisując uczucia osoby pokrzywdzonej.
OdpowiedzUsuńPrzepiękny wiersz!
OdpowiedzUsuńPo za tym tak pięknie pokazałaś jakie emocje towarzysza skrzywdzonemu człowiekowi.
od razu przypomina mi się gdzieś przeczytany cytat
"To sprawia że płaczę.
Lub może płaczę
z innego powodu.
Trudno powiedzieć,kiedy setki emocji zlały się w jedno"
Każdy z nas nieraz zadał sobie takie pytanie?
Czy warto zadawać ból?Co nam daje ranienie drugiej osoby?
Czy sprawia to że czujemy się lepsi,silniejsi?To smutne że tak się dzieje.
Jeszcze raz powiem piękny wiersz zachwycasz mnie swoim talentem !
Ten komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuń