„Równowaga”
Chciałabym być silniejsza
Nie bać się wszystkiego
Zapominam o stresie świata
Będąc przy Tobie
Nie potrafię się oddać całkowicie
W Twoje ciepłe objęcia
Choć tego pragnę najbardziej
Życie każe mi biegać
W poplątanych planach
Upadam cicho na twarz
Wiesz o nanometrowej iskierce nadziei
Skrytej gdzieś na dnie
Wiesz o dziecięcym uśmiechu
Skradającym się na usta
Ufam Ci i Nie Ufam
Moje Ja wypełnione kontrastami
Pragnie być bliżej Ciebie
Choć czasem nie pojmuję
Jak bardzo jesteś Wielki
Ofiarowuję Ci to co we mnie najlepsze
Łapię równowagę trzymając Cię za ramię
A Ty jesteś szczęśliwy
Gdy wszystkie ukryte troski Tobie oddaję
-Lily Rose
Witam,piękny wiersz,który ujął mnie opisem relacji pomiędzy stwórcą,a człowiekiem.
OdpowiedzUsuńCudowny wiersz.Słyszałam dużo modlitw ale tak pięknej nigdy w życiu.Twoja poezja jest muzyką dla mojej duszy.
OdpowiedzUsuńWitaj Ewelino.Piękny poruszający wiersz ,zauważam że inny niż do tej pory jakie pisałaś, naprawdę piękna modlitwa. Ukazuje jak czasem słabi jesteśmy ,upadamy ale jest przy nas Pan który podaje nam swą rękę i pomaga ponownie powstać ,On nigdy nas nie opuścił jest zawsze i nas wysłuchuje.
OdpowiedzUsuńJesteś pięknym obliczem co daje tyle radości ,zachwycasz swoim spojrzeniem na świat ,tyle w Tobie piękna duchowego . Rozkwitaj jak róża niech Cię każdy podziwia.Jesteś dla nie jednego inspiracją do bycia lepszym a nawet do dążenia w pokorze do celu.
Ten komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuń