„Nieudacznik
losu”
Czekasz na koniec
Wszystko
przytłacza
Czujesz na
plecach
Oddech ataku paniki
Idąc
korytarzem widzisz
Same
nieznajome twarze
Próbujesz coś
powiedzieć
Ale strach
przed wyśmianiem
Miażdży słowa
piękniejsze niż diament
Gdzie
podziały się czasy
Pomocy bez
wynagrodzenia?
Co z obietnicami
Powstałymi późną
nocą?
Wszystko porwał
wir nienawiści
Chciwości i nędzy otulający nasz świat
Ludzie są w stanie
Pomagać dla rozgłosu
A Ci prawdziwi
Są nieudacznikami losu
-Lily Rose
Przepiękny wiersz o prawdziwych pokornych ludziach,którzy bez rozgłosu i za darmo służą innym.Są nazywani nieudacznikami ale chwała im.Dziękuję,że odkrywasz takie cnoty i o nich piszesz.
OdpowiedzUsuńEWELINO JA DOŁĄCZAM SIĘ DO WYPOWIEDZI MOJEGO POPRZEDNIKA PIĘKNY WIERSZ !!!POZDRAWIAM :)
OdpowiedzUsuńWspaniały wiersz jak każdy inny czekam na następny. Twoje wiersze zmieniają świat na lepszy!!!!!! :-)
OdpowiedzUsuńEwelino Twoje wiersze pozwalają mi na głębsze przemyślenia. Dzięki tobie doceniłam prace innych.
OdpowiedzUsuńTwoje wiersz są najpiękniejsze na świecie i w moim sercu ;)
Ten komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńCzytam Twoje wiersze na nowo.Jestem pod wrażeniem.Cudownie piszesz.
OdpowiedzUsuń